Καλές αρχές!

Πόσα εύκολα αρχίζουμε πράγματα με όρεξη και πόσο εύκολα τα παρατάμε. Αυτός θα μπορούσε να είναι τίτλος διδακτορικού, blog, δίαιτας, συνδρομής γυμναστηρίου και άλλων πολλών που σε μια στιγμή υπέρμετρης αισιοδοξίας και αυτοπεποίθησης αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε. Και εντάξει η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, αλλά αυτό το παν είναι πολύ ασαφές. Γιατί πού ξέρω εγώ αν αναφέρεται στην αρχή που ξεκίνησα ή στην αρχή που παράτησα. Και οι δύο αρχές είναι!
Δεν έχω βρει τι ακριβώς φταίει. Ίσως εμείς που πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα με τρομερή επιτυχία. Ίσως εμείς πάλι που πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι και αδίκως νομίσαμε ότι μπορούσαμε. Ίσως οι καιροί που μας έκαναν να πιστεύουμε. Ίσως οι καιροί πάλι που μας απογοήτευσαν.
Κι η λύση; Δεν την έχω. Προς θεού πάντως να μη σταματήσουμε να ξεκινάμε πράγματα. Γενικά είμαι αυτής της άποψης. Τι κι αν δεν τα τελειώσουμε ποτέ; Κάπου εκεί, ανάμεσα στην αρχή και το τέλος ή ανάμεσα στην αρχή και τη μέση, μαθαίνουμε περισσότερα για εμάς. Τι ψάχνουμε, πόσα αντέχουμε, πώς σκεφτόμαστε. Οπότε κι αν δεν φτάσουμε ποτέ σε εκείνη τη ρημάδα τη γραμμή τερματισμού, έχουμε διασχίσει μια κάποια απόσταση. Κάποια στιγμή, πού θα πάει, θα τερματίσουμε. Κι αν όχι, θα βρούμε άλλους αγώνες να ξεκινήσουμε, άλλους αγώνες να μας κρατάνε απασχολημένους.
Θα αντισταθώ και δεν θα επικαλεσθώ τον Καβάφη και το μακρύ του δρόμο για την Ιθάκη, έχει γίνει πια mainstream. Το Πρώτο Σκαλί όμως τα λέει όλα. "Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα".

ΥΓ. Για τα καρότα και τα αγγούρια που έχουν δύο τέλη και τη φίλη μου την Ελένη που και εκείνη έχει πολλά (τέλη κυκλοφορίας, καρότα και αγγούρια).