Moto-sos

Μότο ζωής. Και μόνιμη δικαιολογία of procrastinating. Αλλά πιο πολύ μότο ζωής.

Προσοχή στους δρόμους...

1. 
Όπως είσαι, ευθεία. Πάρτο τώρα λίγο δεξιά. Κι άλλο λίγο. Μα τι κάνεις τόση ώρα;
Είναι ανάγκη να σταματάς σε κάθε διάβαση; Δεν έχεις ιδέα βρε παιδί μου. Άνοιξε το GPS.

2.
Αριστερά τώρα. Όοοολο αριστερά.
Καλά το πας. Συγκρατείς διαδρομές, δεν χάνεσαι τόσο εύκολα. Προχθές όμως στο τσακ να κουτουλήσεις. Προσπέρασες. Και εκνευρίστηκα.

3. 
Ε, αν δεν βάλεις λίγο κόπο, στην ανηφόρα θα σου σβήσει.

4.
Τι παρκάρεις όπου να 'ναι; Μία εδώ, μία εκεί, δεν θα συντονιστούμε ποτέ.

5.
Τρέχεις. Στις κατηφόρες νιώθω ένα φτερούγισμα.

6.
Κόρνα. Έκανες μαλακία.

7.
Όντως η ρεζέρβα είναι απαραίτητη;

8. 
Πάτα και κάνα φρένο... Το δικό μου τα 'χει παίξει.

9.
Ζεσταίνομαι, άνοιξε παράθυρο.

10.
Κοίτα τώρα τι έκανες... Επίτηδες ή σου έσβησε; Είσαι ακριβώς εδώ, μεταξύ αριστερού κόλπου και αριστεράς κοιλίας και μόνο γερανός θα μπορούσε να σε σηκώσει. Είσαι εδώ, αλλά μακριά. Εγώ το ζώον φταίω που έδινα οδηγίες. Χωρίς ασφάλεια. Πάρκαρες εσύ, στούκαρα εγώ. Άχρηστα τα διπλώματα. Γαμώτο.

https://www.youtube.com/watch?v=4zK_nVblT2A

Πες μου μια λέξη

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
Η ώρα είναι 1.30 και ως τώρα πρέπει να έχω γράψει και 10 λέξεις. 10 λέξεις είναι πολύ λίγες. Προλαβαίνεις μόνο να χαιρετήσεις τον περιπτερά και να του πεις το κλασικό "ωραίο καιρό έχει σήμερα". Στις 20 παίρνεις και μία σοκολάτα. Από 100 και πάνω κάνεις τα ψώνια της ημέρας.

Όταν μπλέκεις με τα ακαδημαϊκά, ξεχνάς για λίγο τα ευρώ, τα μέτρα, τα κιλά. Όλα είναι λέξεις. Λέξεις που γράφεις, που σβήνεις, που αλλάζεις, που προσθέτεις, που αφαιρείς. Ευτυχώς που δεν τις μετράς κιόλας μία μία, γιατί το Word το κάνει από μόνο του. Με το δικό μου ρυθμό βέβαια το Word δεν κουράζεται. Και με το δάχτυλο θα τις μετρούσα τις σημερινές μου λέξεις. Μία μία.

Αν αντί για προβατάκια μετρούσαμε λέξεις, θα είχαμε λύσει το πρόβλημα της αϋπνίας. (Και θα αφήναμε ήσυχα και τα αθώα προβατάκια.)

146 λέξεις και καληνύχτα.